Artykuły specjalistów OMNi-BiOTiC®

Odkrycie pierwszego antybiotyku w 1928 roku przez Alexandra Fleminga zapisało się w historii świata jako przełomowe wydarzenie zmieniające losy świata. Dzięki nim leczenie powszechnych infekcji bakteryjnych, które wcześniej często kończyły się poważnymi chorobami a nawet śmiercią, stało się możliwe. Działanie tej grupy leków polega na niszczeniu patogenów lub hamowaniu ich rozwoju (1). Jednak należy pamiętać, że ich stosowanie związane jest z określonymi skutkami ubocznymi tj. biegunka i dysbioza jelitowa.

Jak to możliwe, aby kosmki jelitowe będące częścią przewodu pokarmowego wpływały na mieszki włosowe lub na skórę? Pierwszą wskazówkę znajdujemy już na samym początku. Jest to moment po zapłodnieniu, gdy w kobiecym łonie kształtowany jest zarodek. Łączące i powielające się komórki podzielone są na 3 warstwy tzw. listki zarodkowe. Kluczowy dla tematu osi jelito-skóra jest listek zarodkowy o nazwie ektoderma. To zbiór komórek, z których powstają: jelita, układ nerwowy oraz skóra ze swoimi przydatkami.

Mikrobiota jelitowa to złożony ekosystem liczący nawet 100 bilionów komórek. Liczba komórek bakterii, archeonów, grzybów i innych mikroorganizmów w jelitach jest większa niż liczba komórek w ciele człowieka [1]. Stopniowo odkrywamy kolejne elementy tej fascynującej symbiozy. Korzystne działanie żywych bakterii probiotycznych nie wynika jedynie z samej ich obecności w jelicie. Znaczną część prozdrowotnego działania zawdzięczamy ich metabolitom oraz produktom rozpadu zwanym postbiotykami.

Łuszczyca stanowi dość powszechną i przewlekłą chorobę zapalną skóry oraz stawów, która dotyczy około 2-4% ogólnej populacji (1). Przez wiele lat błędnie kojarzona jedynie z nadmierną proliferacją keratynocytów oraz charakterystyczną łuską na zmienionej chorobowo skórze. Obecnie za jej istotę uważa się zaburzenie układu odpornościowego (2), na który wpływ ma m.in. mikroflora jelitowa. Według danych literaturowych łuszczyca wiąże się z częstszym współwystępowaniem innych chorób tj. choroby układu krążenia, nadciśnienie tętnicze, otyłość, zespół metaboliczny i nieswoiste zapalenie jelit (IBD)(3).

Błonnik, czyli niestrawne i niewchłaniane węglowodany, to składnik żywności, wokół którego narosło wiele mitów. Z jednej strony jest powszechnie uznawany za niezbędny element zbilansowanej diety, z drugiej – często bywa ograniczany (nie zawsze zasadnie) w przebiegu wielu chorób przewodu pokarmowego. Jak zatem pogodzić te sprzeczności i skutecznie wspierać pacjentów gastrologicznych?